Ik zie weer bomen

tsja, het is alweer een tijdje geleden dus maar weer even een recap van mijn leven. Na arequipa was ik naar puerto maldonado vertrokken. Dat is een stad in de amazone die vlakbij de grens van Bolivia en Brazilie ligt. Door een nieuwe snelweg naar brazilie door de jungle groeit het plaatsje dan ook achterlijk snel. En dat was ook wel te zien. Overal motortaxis, motors en brommers die de hele dag door de stad heen reden. Dat wilde ik natuurlijk ook dus ik had samen met een andere nederlandse jongen een scooter gehuurd en lekker door de stad en het bos gereden. De dag daarna was ik echt de amazone ingetrokken voor een paar dagen. We gingen met een boot de rivier op en werden hoger in de jungle afgezet. Daar was een pad naar een groot meer in de amazone waar een paar ecolodges waren. Dat betekende dus geen warme douche maar dat was niet zo erg met dat klimaat daar. Caimen, apen en de meest bizarre insecten gezien. Aangezien ik dit in mijn eentje had gepland werd ik in twee verschillende groepen geplaatst waardoor ik tussendoor even met het personeel kon hangen. Die liet me een paar fotos zien van de meest bizarre dieren die ze daar hadden gevonden. En daar zaten wel een paar aardig grote slangen en spinnen tussen! Helaas zelf geen slang gezien daar..

Waar ik me trouwens wel aan irriteer hier is hoe ze met de natuur omgaan. In de jungle hadden ze er wel respect voor maar op elke andere plaats is het ver te zoeken. Kom je bijvoorbeeld terug van prachtige natuur in de colca cañon en zit je in de bus terug (ook door prachtige landschappen), zie je een vrouw voor je even het raampje open doen en twee vuilniszakken naar buiten gooien. Letterlijk overal troep op straat, het zit blijkbaar in de cultuur. Er is ook bijna nergens een prullenbak te bekennen ofzo.

Na Puerto Maldonado was ik teruggereisd naar cuzco waar Dirk ook naar toe was gekomen! Dirk was voor 2 weken overgevlogen uit argentinie en wat een geweldige twee weken waren dat. We hadden eerst samen een beetje Cuzco verkend en de dag daarna hadden we een motor gehuurd om naar macchu picchu te rijden. Nou kan dirk motor rijden en ik niet, dus ik mocht achterop de kaart lezen. De eerste dag was ik de kaart kwijt geraakt dus die taak hield al snel op. De eerste nacht verbleven we in ollantaytambo, dat was een ander oud Inca-dorp. In cuzco en rondom cuzco heb je echt prijzen overal die zelfs voor disneyland te gek zijn en we zouden 35 euro moeten betalen om de ruine van ollantaytambo te zien. Dat vonden Dirk en ik iets te gek en we dachten: ´vanaf nu betalen we helemaal nergens meer voor´. Dus we zijn om de berg heen gelopen, de berg op geklommen en over een oud inca muurtje heen gesprongen om het maar te bekijken.

De volgende dag was macchu picchu aan de beurt. Eerlijk gezegd viel dat een beetje tegen. Begrijp me niet verkeerd overigens, het was prachtig. Vooral de locatie, perfect tussen de bergen. Je voelde ook dat die plaats wel heel speciaal is. Maar of dat het nou het hoogtepunt van zuid-amerika voor me was, dat zeker niet. Misschien had ik iets te hoge verwachtingen.

Wat het relaxede is van met een vriend reizen is voornamelijk dat je herrineringen kan delen. Dirk en ik hebben voor 2 weken alleen maar gelachen en leuke dingen gedaan en ik weet zeker dat we daar over 10 jaar nog steeds over gaan lachen.

We waren daarna naar Bolivia vertrokken om La paz te bewonderen. Die stad zou nooit de schoonheidsprijs winnen maar het was wel een interesante stad. Niet zulke hele mooie gebouwen, overal graffiti maar het leefde wel. Er was ook niet zo bijzonder veel cultureels te doen. La Paz heeft een heksenmarkt en een kerk en dat was het wel een beetje. Je kan er wel lekker rondlopen en er zijn ongelofelijk veel markten te bezoeken. We waren er 2 nachten gebleven en daarna zijn we naar de jungle gegaan. Alweer!

Dirk wilde heel graag en ik vond het geen straf om nog een keer te gaan dus we hadden het vliegtuig genomen naar Rurrenabaque. Dat was al een beleving opzich. In een klein vliegtuigje naar een landingstrip in de jungle waar de dieren net niet in de weg staan en de kinderen naast spelen. Dit was een andere tour die ik in peru had gedaan. In peru was het meer roeien op het meer en wandelen door de jungle maar hier werden we gewoon lekker rondgevaren door de gids. Veel dezelfde dieren gezien maar ook andere. Zoals alligators ennnnnnnn ROZE DOLFIJNEN! We hadden er zelfs mee gezwommen en dat was heel tof! Wat minder tof was is dat er daar een type killermug bestaat die zelfs door je kleren heen bijt waar mijn prinses dirk snachts vooral helemaal gek van werd.

Daarna zijn we terug naar La paz gegaan en Dirk helaas weer terug naar huis. Na 2 weken gekkigheid met hem had ik even mijn rust nodig en was ik gaan wandelen op het isla del sol, wat prachtig was. Ik had een lekker twee persoonsbed met een eigen badkamer en een prachtig uitzicht voor relatief duur gevonden. 7 euro ofzo. Bolivia is een lekker goedkoop land! Dat meer ligt op 3800 meter en Isla del sol heeft Inca Ruines. Het was prachtig en lekker rustgevend. Daarna was ik wel weer klaar voor de gekte van La paz.

Ik had met twee engelse afgesproken om Deathroad te gaan mountainbiken. Daar had ik heel veel zin in! Je begint op vierduizend nog iets meter en eindigt op elfhonderd ofzo. Tenminste dat zou gebeuren als ze niet zouden zijn gaan staken. De mijners zijn boos en die hebben tot op de dag van vandaag alle grote wegen geblokkeerd. La paz is denk ik de perfecte stad als je iets te doen hebt. Vrijwilligerswerk of spaanse les ofzo maar dat had ik niet georganiseerd omdat ik niet had verwacht dat ik daar vast zou zitten. Ik werd op een gegeven moment helemaal gek van dat niets doen in die stad. Ik ben vandaag naar sante cruz gevlogen omdat ik er klaar mee was. Ik ben net aangekomen dus over Santa cruz heb ik nog geen mening.

Ohja, als klap op de vuurpijl is mijn Iphone gisteren gejoept. Vraag me niet hoe, waarom of waar want als ik dat zou weten was hij waarschijnlijk niet gestolen. Wat wel zuur is omdat ik eigenlijk best wel paranoide met dat ding omging. Ik liet hem altijd in de locker en nam hem nooit mee naar buiten maar dat waarschijnlijk toch perongeluk gedaan. Ik baal vooral dat ik nu geen muziek meer heb. Deze week zat alles dus niet helemaal mee maar ik heb me alsnog wel vermaakt. Ik zat met vrienden die allemaal in hetzelfde schuitje zaten dus dat schiep ook wel een band. Ik word wel weer vrolijk van alle bomen die ik weer zie in Santa Cruz want La paz was meer een betonnen jungle!

Dit was even een korte samenvatting van mijn leven de afgelopen weken.

Ward